Diuna 2 zadebiutowała na ekranach kin pod koniec lutego i w krótkim czasie osiągnęła ogromny sukces komercyjny na skalę globalną. Najnowszy film Denisa Villeneuve posiada nie tylko świetne oceny w serwisach przeznaczonych dla krytyków oraz fanów kinematografii (8.9 w serwisie IMDb, 8.5 na naszym rodzimym Filmwebie oraz 95% audience score na portalu Rotten Tomatoes), ale i zagwarantował swoim twórcom gigantyczny zysk z kas kinowych (produkcja zwróciła się w pierwszy weekend). W niniejszej publikacji poznasz najważniejsze różnice, jakie reżyser tytułu wprowadził do scenariusza, by zmodyfikować go względem książkowego oryginału.
Spis treści
Pominięcie narodzin Ali Atrydy (siostry Paula)
W książkowym oryginalne, napisanym przez Franka Herberta, Jessica (matka Paula) najpierw pije wodę życia, która czyni z jej nienarodzonej córki tzw. przednarodzoną (czyli osobę, która zyskała świadomość zanim doszło do porodu), a następnie wydaje ją na świat jeszcze przed atakiem Fremenów. W dalszej części sagi Alia – bo takie imię otrzymuje nowa bohaterka – zostaje porwana przez Barona Harkonnena jako zakładniczka. W filmie postać siostry Paula została jednak niemalże całkowicie pominięta. Pojawia się ona co prawda w jednej z wizji głównego bohatera (słyszymy również jej głos oraz rozmowy z Jessicą), ale to spore zmarginalizowanie tej intrygującej i niejednoznacznej w oryginalnej sadze postaci.
Zabójstwo Barona
Brak Alii Atrydy prowadzi do kolejnej zmiany w scenariuszu Diuny 2. Denis Villeneuve zdecydował bowiem, że to Paul okaże się osobą, która dokona ostatecznej zemsty na Baronie, zadając mu przy tym śmiertelny cios. W literackiej powieści to jednak siostra głównego bohatera – porwana wcześniej przez Vladimira Harkonnena – zabija największego antagonistę pierwszej części sagi przy użyciu gom dżabbaru.
Paul miał w książce jeszcze jedną kobietę
Pamiętacie Jamisa z pierwszej części Diuny? Był to fremeński wojownik, którego Paul pokonał podczas pojedynku na pustyni, zdobywając tym samym szacunek u pozostałych przedstawicieli pustynnego plemienia. W kinowej adaptacji wątek ten zakończył się na etapie starcia obu bohaterów, jednak w książce posiada on pewną ciekawą kontynuację. Paul, jako zwycięzca pojedynku, przejmuje bowiem po Jamisie jego kwaterę oraz kobietę (Harah).
Co prawda relacja tych dwojga nie ma żadnej romantycznej kontynuacji, ale faktem jest, iż została ona całkowicie wycięta z filmu. Warto w tym miejscu dodać, że młody książę poznaje Harah po dotarciu do Siczy Tabr, a więc wprowadzenie bohaterki powinno się odbyć właśnie w drugiej części kinowej adaptacji.
Brak fundamentalistów z południa w książce
W filmie dość mocno nakreślony został podział Fremenów na plemiona zamieszkujące północną oraz południową część planety. Zaznaczono przy tym, że osadnicy z południa są zdecydowanie bardziej religijni i można ich określić mianem fundamentalistów.
W książce wątek ten przedstawiono zupełnie inaczej, a Frank Herbert portretuje wszystkich Fremenów jako osoby pokładające ogromne nadzieje w wizji nadejścia mesjasza. Warto przy tym zauważyć, że zarówno w książce, jak i w filmie Paul zyskuje armię oddanych mu fanatyków – jednak w powieści Chani nie neguje jego roli i nie postrzega Stilgara jako szalonego fundamentalisty.
Pominięcie kilku ważnych postaci
- Leto Artyda II – Syn Paula i Chani, który umiera w książce.
- Harah – Żona Jamisa (wojownika Fremenów zabitego przez Paula), która w książce staje się częścią rodziny Paula.
- Hrabia Fenring – Przyjaciel Cesarza i mąż Lady Margot Fenring (która pojawia się w filmie).
- Dziecięca wersja Alii Atrydy – Siostra Paula, która w filmie jeszcze się nie urodziła.
- Thufir Hawat – Lojalny doradca Księcia Leto Atrydów, który w książce zostaje pojmany przez Harkonnenów.
